Missen of gemist worden

Voor de verandering schrijf ik eens een stuk in het Nederlands . Hoewel mijn Engelstalige vrienden dit niet kunnen lezen, toch bij deze mijn excuses.

September is nu bijna ten einde en nog maar 2 weken en dan wordt ons project gelanceerd. We zijn dus nu echt aan het werken naar het hoogtepunt van ons project. Wat houdt dat nu een beetje in?

De technische jongens zijn nu bezig om de laatste functionaliteiten toe te voegen. Ons platform is geïntegreerd met sociale media, zodat je met je facebook, twitter of google+ account kunt inloggen. Hierdoor wordt interactie makkelijker en verspreidt de informatie sneller onder de jongeren. Tevens is er een quiz functionaliteit toegevoegd om de informatie speels te houden. Ook hebben we een discussieforum, waarop jongeren met elkaar kunnen discussiëren. We bieden ook een functionaliteit aan waardoor jongeren doorverwezen worden naar een kliniek en met korting zorg kunnen afnemen. Dit wordt betaald uit de ASK Alliantie, een initiatief van Rutgers WPF in samenwerking met de Europese Unie. En dan moet het platform beschikbaar zijn op gewone computers, tablets, smart telefoons maar ook simpelere telefoon varianten die wel internet toegang hebben (zoals de meeste Nokia’s hier) en het moet voor verschillende browsers werken (safari, opera, internet explorer, chrome etc.). Kortom, voor de technische jongens een hoop om het gebruiksklaar te maken.

Onze content is nu gecontroleerd door bijna 30 organisaties en instanties, waaronder het ministerie van gezondheid, AMREF, USAID, klinieken, scholen en nog vele anderen. Qua content zijn we dus klaar, hoewel we dit continue gaan aanvullen, verbeteren en optimaliseren tot en met we weg gaan en de Kenianen dit overnemen. Daarom zijn Sanne en ik nu druk bezig met 2 zaken, het regelen van het evenement (10 oktober) en het regelen van de promotie.

Het regelen van het evenement moet je denken aan het regelen van artiesten, sprekers, pers en natuurlijk de jongeren. We kleden dit aan met amusement, tonen het platform en geven de jongeren de gelegenheid om deel te nemen aan verschillende activiteiten zoals improvisatie theater, discussies en games over HIV & aids. Dit is een hoop geregel. Om een voorbeeldje te geven zitten Sanne en ik morgen bij het decoratieteam om tafel die de zaal gaan aankleden, het podium gaan opbouwen, de banners gaan ophangen etc. We gaan morgen hiervoor de puntjes op de i zetten.

Naast het evenement, waar rond de 300 mensen zullen komen, willen we natuurlijk een veel breder publiek bereiken. Na menig meeting bij Safaricom zijn we eindelijk zover gekomen om met de juiste mensen om tafel te zitten. Safaricom is een gigant in Africa met betrekking tot mobiele telefonie, je kan het vergelijken met een T-Mobile of een Vodafone. Safaricom gaat nu op hun sociale media ruchtbaarheid geven aan ons platform. Dan spreek je over een bereik van ongeveer 1.000.000 mensen. Tevens hebben zij ons in contact gebracht met de grootste radio stations in Kenia en morgenochtend gaan we al op bezoek bij een van die zenders om te vertellen over ons platform. Het ministerie van onderwijs heeft ook gehoord van ons initiatief en afgelopen donderdagochtend heb ik bij dit departement een presentatie gegeven en zij zijn ook zo enthousiast over dit concept dat zij samen met Africa Alive willen kijken hoe ze dit eventueel in een onderwijsvorm kunnen gieten.

Kortom, allerlei initiatieven, allemaal kansen en spannende tijden. Na de lancering hebben we allemaal nog wat korte vakanties en hebben we nog maar ongeveer 6 weken aan werkdagen over. Dus de tijd gaat nu ook heel snel.

Maar afgelopen periode is voor mij niet makkelijk geweest. Toen ik weg ging, liet ik Talitha achter. Voor mij was dat toen wel moeilijk, maar ging een groot nieuw avontuur tegemoet. Vaak als ik skypte met Talitha moest ze huilen. Ze had het moeilijk met het feit dat we uit ons huis waren en dat we niet meer bij elkaar waren. Ik had het er om eerlijk te zijn wat minder moeilijk mee. Nu is Talitha weer in Nederland, woont ze weer in ons eigen huis en geniet ze van het heerlijke weer in Nederland. Nu ben ik het die het er erg moeilijk mee heeft. Iedere keer als ik met haar skype en ons huis zie, onze kat zie, maar bovenal Talitha zie, moet ik daarna altijd een traan wegpinken. Ik mis het toch ook wel heel erg. En ik mis mijn maatje en mijn vrouw ontzettend.

Sommige mensen zullen zich afvragen waarom, want ik ben toch bezig met een droom en een unieke kans. Dat is ook echt zo. Ik heb totaal geen spijt van dit project, ben onwijs gegroeid als mens en als ik de foto’s bekijk zie ik wat voor waanzinnige tijd ik hier in Kenia heb gehad en nog voor mij ligt. Het project is ook waanzinnig en weet zeker dat wij hier een mega grote indruk gaan achterlaten. En dat heb je dan toch maar mooi aan bijgedragen, toch? Maar de Keniaanse cultuur is gewoon echt niet mijn cultuur. En hoe langer je hier verblijft, hoe vermoeiender dat begint te worden. Zolang het leuke dingen zijn is Kenia geweldig, maar qua verantwoordelijkheid en professionaliteit moet Kenia nog zoveel groeien. En dan merk ik toch dat ik uit een ander nest kom en daar aan gehecht ben. Aan structuur, aan dingen die netjes geregeld zijn en aan het feit dat je voor het merendeel kunt vertrouwen dat als je een afspraak maakt in Nederland, dat ook nagekomen wordt. Ik weet dat Nederlanders heel erg kunnen zeuren over pietluttige zaken. Ik zou haast zeggen, ga een jaar in Kenia wonen en weet hoe gezegend ons land eigenlijk is en hoe ontzettend veel wij eigenlijk hebben met elkaar.

Anyway, zoals ik al eerder zei. Het project is een onvergetelijke ervaring. Ik had dit nooit willen missen. Maar kijk uit naar December. Maar klagen mag ik zeker niet, want eind oktober ga ik samen met Talitha naar Zanzibar 9 dagen aan het strand liggen om eens goed bij te komen van alles wat er de laatste maanden is gebeurd!

Groetjes, Robert