Home is where the heart is

Hoi Allemaal,

Terwijl jullie in Nederland de warmte verwensen of er wel van genieten zit ik hier in Nairobi toch regelmatig met warme kleren aan. Het is momenteel de koudste tijd van het jaar, maar eigenlijk heb ik hier nog nooit in een hempje of wat dan ook rondgelopen. Tegen december aan zal het weer stuk warmer hier worden en ik ben benieuwd hoe dat gaat voelen als we weer terug gaan naar Nederland, naar de koudste periode daar!

Het is hier nu ook de tijd van veel vriendenbezoek wat erg leuk is. Nu komen er elke week wel vrienden op bezoek met als hoogtepunt dat we eind augustus een trip met vrienden gaan maken de Kilimanjaro op.
Als er mensen langs komen dan besef je goed hoe je hier toch ook je thuis hebt gemaakt en hoe je gewend bent aan hoe de dingen hier gaan. Laatst zat ik met Lieuwe in de bus om op bezoek te gaan bij iemand die aan de andere kant van de stad woont. Dit kost ons minstens 2 uur én dan hebben we het geluk dat het geen spits is en alles door kan rijden. Er kwamen wat verwensingen en opmerkingen over dat het vreselijk lang duurt voordat de bus eens vertrekt, dat de rit lang duurt e.d. maar ik ben inmiddels al niet anders gewend. Betekent niet dat ik het leuk vind, helaas weerhoud dat het zo lang duurt ons ervan om vaker die vrienden te bezoeken. Maar toch stel ik me er op in en leg me er ook berustend bij neer want je doet er niets aan.
Daarom is het wel een voordeel om op de fiets naar het werk te kunnen gaan want dan kun je al die rijen met auto’s en bussen die niet vooruit komen voorbij gaan en gewoon doorfietsen. Maar goed, daarbij komt dan wel weer dat die auto’s en bussen hun zwarte uitlaatgassen in je gezicht uitblazen, je geen ruimte geven om te fietsen en soms wreed afsnijden. En als ik op mijn werk ben aangekomen dan heb ik even tijd nodig om de zweetdruppeltjes weg te werken (dan heb ik het absoluut niet meer koud :-)) want minstens 4 keer 50-100meter klimmen en dalen blijf ik ondanks dat het wel went een hele inspanning vinden.

Bij LISP is de voorbereiding in gang om begin augustus een vervolgtraining te houden van de training die is geweest in april. Het is de eerste keer dat ze een vervolgtraining gaan houden en ik ben heel benieuwd wat dat precies in gaat houden. De training in april was 10 dagen maar dit zal 3 dagen duren en volgens mij een minder strak trainingsinhoud hebben als april. Het gaat vooral om dat jongeren elkaar weer ontmoeten, kunnen delen wat ze afgelopen maanden hebben meegemaakt en tips en bemoediging krijgen over vervolg. Aankomende week zal ik LISP helpen bij voorbereiding dus dan hoop ik meer te weten te komen over wat het allemaal gaat inhouden.
In de tussentijd ben ik bezig geweest om data te analyseren van gegevens van scholen waar ze werken. Wel wennen voor mij om de hele dag achter de computer bezig te zijn met Excel en Word. En het was nog een lastige klus om conclusies uit die gegevens te halen omdat elke school weer totaal anders was. Maar het was toch een uitdaging om er iets van te maken en ik ben zelf wel trots op wat ik ervan gemaakt hebben. Hopelijk denken ze er bij LISP ook zo over en kunnen ze er ook echt iets mee.

Toch ga ik binnenkort terug naar het werk waar ik echt voor opgeleid ben. In september ga ik namelijk naar Nederland omdat mijn visa maar 1 x verlengd kan worden en je na 6 maanden het land echt uit moet. Het is jammer dat reizen naar Oeganda en Tanzania en terug allemaal op hetzelfde visa gaat. Dus de overweging was dan om naar Ethiopië of Somalië te vliegen voor een dag en weer terug met de hoop om dan een nieuw visa te kunnen krijgen op het vliegveld of terug naar Nederland. Het is dus dit laatste geworden. Ik ga in september voor een maand terug naar Nederland, zo kan ik bij een paar bijzondere en leuke feesten zijn (60 jarig huwelijksjubilea van mijn opa&oma, 40 jarig huwelijksjubilea van Roberts ouders en er zijn nog twee bruiloften van vrienden) en ik ga ook een maandje werken. Op mijn werk zijn momenteel veel zwangere collega’s dus het is fijn om een handje hulp te bieden en ik kijk er ook wel naar uit om weer bij m’n werk en collega’s te zijn. Daarnaast geeft het ons dan ook weer wat inkomen wat ook prettig is. Al hebben we het financieel niet slecht en zijn we echt blij met de giften die we hebben ontvangen van jullie.
Het zal heel dubbel zijn om terug te gaan naar Nederland. Ik kijk uit naar het gemakkelijke van het leven in Nederland, even naar de supermarkt fietsen zonder moeite, ’s avonds over straat kunnen en al dat soort dingen. Kijk er naar uit om familie en vrienden te zien en leuke feesten mee te maken, weer op mijn werk te zijn, gezellig met collega’s. Maar vind het jammer dat ik dat allemaal ga beleven zonder Robert. Maar na oktober is het nog maar een korte tijd en dan komen we weer samen naar Nederland.

Allemaal een heel fijn weekend en tot in september! (voor die tijd berichtjes sturen mag nog wel hoor ;-))