Geloof hoop en liefde....

Het is nu avond en het was een lange dag waarin de lancering van de website heeft plaats gevonden. De details over de lancering en het programma en hoe dat verder precies is verlopen laat ik verder over aan Robert.
Vanuit mijn kant was het goed om er bij te zijn maar het was wel een zware dag, want ook al zijn de dingen die ik mee krijg lang niet zo heftig en direct als waar Robert (en het team) mee te maken hebben, het doet ook mijn frustratie level rijzen. Afrika (en voor nu Kenia) heeft zo’n andere cultuur van omgaan met…, aanpakken van…, oprechtheid en eerlijkheid. Eerlijk gezegd is het soms best zwaar om hier te zijn. Het is een ultieme kans, voor Robert om te groeien in een vakgebied waar zijn hart ligt, voor ons samen om dit te mogen meemaken, om van het land te genieten en de grootsheid die hier in de natuur is. Maar deze cultuur gaat zo in tegen de normen en waarden waar wij mee zijn opgegroeid. Als het gaat om uit je comfortzone komen dan is dit jaar daar wel een absolute topper daarin. Op een avond als dit zou ik liever willen dat we lekker comfortabel in Nederland zouden zitten. En als de taxirit van 12km naar huis meer dan een uur duurt omdat iedereen midden op de kruising elkaar blokkeert zodat niemand meer voor of achteruit kan zou ik liever de eerste beste vlucht terug naar Nederland willen nemen.
Zo’n jaar uit je comfort zone confronteert je met jezelf, met je omgeving, met het leven dat je leidt en zou willen leiden. En toch vind ik het eerlijk gezegd soms moeilijk om te zeggen waar dit jaar goed voor is voor mijzelf. Waarom is dit iets wat wij moesten gaan doen? Ik zou graag mijn leven willen leven zoals God dat voor me heeft bedacht, omdat dat toch het mooiste leven moet opleveren. Maar dan wel met de kanttekening dat de dingen gaan zoals ik ze wil graag!. En ondanks dat ik geloof dat God ons op dit avontuur heeft geplaatst vind ik het moeilijk om Hem en Zijn wil te zien in de dingen die hier gebeuren. Toen ik dan ook afgelopen week terug ging naar Kenia had ik ook zoiets van: ik weet het niet meer zo goed God. En toen gebeurde er deze week wat dingen die ik zo bijzonder en wonderlijk vind van God. Een ervan was dat aan tafel wat filmpjes van youtube over en weer gingen en onze niet gelovige (sorry vermeld ik er toch maar even specifiek bij, geen oordelen ;-)) huisgenoot liet een filmpje zien van een mime stuk over een man die met God in gesprek is. Op een gegeven moment zegt God: maar ik laat je niet vallen. Maar ik laat je niet vallen. Maar ik laat jou niet vallen… Dat voelde alsof het tegen mij was, ik die weer druk was om mijn eigen leven te leiden zoals ik dat wil en te bedenken wat ik wel of niet goed vind voor mezelf dat ik God zo ver naar achter heb geschoven dat ik mij zodanig schuldig voel dat Hij niet meer zo dichtbij me is dat ik niet eens meer durf naar Hem toe gaan. En dan laat Hij me op zo’n manier weten: Ik laat jou niet vallen!
Na zo’n dag als vandaag weet ik nog steeds niet erg goed waarom we hier zijn, het is soms een hele strijd en ik zou het liefste willen dat God het zelf oplost met de Kenianen. En aangezien Hij zegt dat Hij mij niet laat vallen zal Hij met hen ook wel op zijn manier tot een oplossing komen. Want uiteindelijk heb ik als mens ook al mijn gebreken en kan ik dan zeggen dat ik een beter mens ben dan zij?!
Dit stuk schrijven is niet bedoeld om (weer) een negatieve preek te houden over Afrika, want nog steeds zou je hier naar toe moeten gaan om de Kilimanjaro te beklimmen, safari te houden en van de natuur te genieten, te zien met eigen ogen wat armoede is. Ook niet om aan te geven dat ontwikkelingswerk zinloos is. En ik hoop dat ik ook niet dat mijn stukken te veel over mezelf en (mijn) zwakheid gaan. Maar wat heb ik (we) het nodig dat jullie achter ons staan en voor ons bidden als jullie willen en kunnen. Voor mij en vooral ook voor Robert voor kracht, liefde, vrede en vergeving, dat ons hart richting deze mensen en dit land vanuit God is en niet vanuit onszelf omdat dan teleurstelling en moeite de overhand kunnen hebben en we niet meer Gods schepping (in hen) kunnen zien.
En willen jullie bidden dat wij samen mogen groeien zodat wat dit jaar ons heeft gebracht ons op een goede manier mag vormen en meegenomen wordt in ons leven.

Als afsluiter een Bijbeltekst die ik las na het youtube filmpje, om eerlijk te zijn een lange tijd geleden dat ik de bijbel weer opendeed:
“Vertrouw alleen op de HEER, alleen op Hem, want de HEER is een rots sinds mensenheugenis.”